REVIEW ARTIKEL
New [18F]radiofluorination methods
Dr. A.D. Windhorst
CASE REPORT
PET/CT characteristics in the diagnosis of an endobronchial lipomatous hamartoma: a case report
Dr. F.M. van der Zant
OPLEIDINGEN
E-learningsplatform voor nucleair geneeskundigen en AIOS gelanceerd
Dr. R.H.J.A. Slart
PROEFSCHRIFT
Advanced monitoring of targeted therapy in cancer
Dr. I.M.E. Desar
Sentinel nodes in complex areas: innovating radioguided surgery
Dr. L. Vermeeren
Synthesis and evaluation of radiolabeled peptide multimers for tumor targeting
Dr. ir. C.-B. Yim
Strategies to reduce uptake of radiolabeled peptides in the kidneys
Dr. E. Vegt
Surgical implications of novel PET technologies in breast cancer, lung cancer and melanoma
Dr. T.S. Aukema
Radiolabelled monoclonal antibodies for molecular imaging of chronic inflammatory diseases
Dr. G. Malviya
PET and SPECT imaging of bone marrow disorders
Dr. A. Agool
BIJZONDERE CASUS
Incidental colonic 18F-FDG uptake: colonic cancer detected in a patient with locally advanced breast cancer
ABSTRACTS
Wetenschappelijke Vergadering van de NVNG
KLINISCHE TRAIL
The SYMPATHETIC study
DIENST IN DE KIJKER
Groene Hart Ziekenhuis (GHZ), Gouda
CURSUSEVALUATIE
MEDEDELINGEN UIT DE VERENIGINGEN
CURSUS- EN CONGRESAGENDA
Van de Redactie
Future in motion
Dat ik trots ben op ons vak wist u natuurlijk al. Maar dat ik vind dat ons vak kracht heeft, en wel een middelpuntzoekende kracht, klinkt u misschien als grootheidswaanzin in de oren. Laat ik mijn standpunt eens grondig onderbouwen. Alle ziektes ontstaan door moleculair biologische veranderingen op celniveau, ten gevolge van een al dan niet bekende genafwijking. Waar wij tot dusver vooral in geïnteresseerd waren, zijn morfologische veranderingen die dus eigenlijk secundair zijn aan moleculair biologische veranderingen. En dat laatste is nu juist waar onze kracht ligt. Hoe langer hoe meer nieuwe generatie geneesmiddelen grijpen in op deze moleculair biologische veranderingen. Op dit punt kunnen wij als vakgebied van groot maatschappelijk èn economisch belang zijn. Door deze nieuwe geneesmiddelen radioactief te labelen kunnen we ervoor zorgen dat de farmacokinetiek in vivo gevisualiseerd en gekwantificeerd kan worden. We kunnen de imaging biomarkers gebruiken om upfront de geschikte patiëntenpopulaties te selecteren, zodat geneesmiddelen niet meer in de verkeerde c.q. ongevoelige patiëntenpopulaties getest worden. We kunnen farmacokinetische eindpunten definiëren, wat resulteert in dosering op basis van maximale receptorsaturatie. Proefpersonen hoeven niet langer belast te worden met onnodige bijwerkingen tengevolge van bepaling van de maximum tolereerbare dosis. Klinische trials kunnen bekort worden, doordat overleving geen eindpunt meer hoeft te zijn. Dit zorgt ervoor dat de kosten van nieuw te ontwikkelen geneesmiddelen drastisch teruggebracht kunnen worden en uiteindelijk veel vlotter en voor een lagere prijs beschikbaar zijn voor de patiënt. De patiënten krijgen therapie op maat, omdat zij met onze tools nauwkeurig geselecteerd worden voor het medicament, waarvan zij met grote waarschijnlijkheid profijt zullen hebben. Er zal geen geld en kostbare tijd meer verloren gaan en de patiënt zal niet meer hoeven te lijden onder de onnodige bijwerkingen van ineffectieve therapie. Therapie veranderingen zullen niet meer gebaseerd zijn op algemene protocollen, maar zullen geleid worden door de moleculair biologische veranderingen die optreden tijdens het vorderen van de desbetreffende ziekte en soms zelfs onder invloed van geneesmiddelen. Het klinkt te mooi om waar te zijn. Maar hoe labelen wij die nieuwe geneesmiddelen dan en met welke isotopen? Fluor-18 is zeer geschikt voor het labelen van o.a. nieuwe “small molecule“ farmaca vanwege de ideale halfwaardetijd en de optimale positron energie. Klinkt eenvoudiger dan het is, want diezelfde halfwaardetijd kan ook nadelig zijn voor de radiochemische opbrengst. Je denkt dat de oplossing zit in het gebruik van snellere reactietechnieken, maar dat kan weer resulteren in bij-reacties en afbraak van het reactie product. Om deze en andere problemen op te lossen zijn nieuwe synthesemethoden vereist. Het hoofdartikel van Dr. Windhorst en Prof. Elsinga laat u de nieuwe mogelijkheden zien. Sommigen zijn zo nieuw dat we ze misschien zelfs futuristisch mogen noemen. Ik zal u niet langer ophouden, want ik voel dat u popelt om dit artikel te gaan lezen!
Lioe-Fee de Geus-Oei,
Hoofdredacteur